10.03.2014
‘’Από την Κάντανο έρχομαι
Κι απού τ΄Αποπηγάδι
Δε με ρωτάνε ιντά ΄μαθα
Δε με ρωτάνε ιντά ΄δα.
Είδα τα σπίθια τρόχαλο
Τσ’ αυλές χορταριασμένες
Και μέσα στα χαλάσματα
‘νους Γερμανού το μνήμα
Και δίπλα μαρμαρόπετρα
Κι έγραφ΄αυτά τα λόγια:
‘’Εδώ ΄τανε η Κάντανος
Και καταστρέψανέν –τη’’
Γιατί ΄καμε πολλές ζημιές
Στου Γερμανού τ΄ασκέρι.
Μα η Κάντανος εχτίστηκε!’’
(Ριζίτικο που αναφέρεται στην καταστροφή της Κανδάνου από τους Γερμανούς)
Που να πρωτοπάει άραγε κι αυτός ο Γερμανός! Σε πόσα μνημεία σφαγιασθέντων Ελλήνων από τη βαρβαρική φυλή του, πρέπει να καταθέσει στεφάνια! Πόσες υποκριτικές ‘’συγνώμες’’ πρέπει να ψελλίσει για τον αφανισμό ολόκληρων χωριών από τον χάρτη, και τι αξία έχουν άραγε αυτές οι καθυστερημένες υποκριτικές ‘’συγνώμες’’ στα επιζήσαντα θύματα της κτηνωδίας τους;
Ήρθε λοιπόν ο ανώτατος άρχοντάς τους, που το όνομά του και μόνο θυμίζει τον ήχο που κάνει το βαρβαρικό πελέκι σαν το κρατά στο χέρι αιμόχαρος Γότθος όταν συντρίβει άσπλαχνα και ψυχρά, κρανία μωρών, κατά το συνήθειο της φυλής τους: γκαπ, γκάουπ, γκάουκ….
Όταν οι Γερμανοί κατέλαβαν την Κρήτη, στις αρχές Ιουνίου, μετά την επική Μάχη της Κρήτης, βρήκαν ένα λαό σκληροτράχηλο και ανυπόταχτο, μαθημένο να μάχεται γενναία για τα ιερά του χώματα , χωρίς να λογαριάζει θυσίες. Όπως και σε όλη την διάρκεια της Τούρκικης κατοχής οι εξεγέρσεις των ψυχωμένων Κρητικών ήταν συχνές, έτσι και κατά την διάρκεια της Γερμανικής κατοχής, τα παλικάρια της Μεγαλονήσου πολέμησαν για να εκδιώξουν κι αυτούς τους πολιτισμένους νεοβαρβάρους που ήρθαν ν΄αρπάξουν το βιος τους. Ομάδες αποφασισμένων ανταρτών, αλλά και γυναίκες, παιδιά και παπάδες, κατά την διάρκεια μάχης, στις 23 Μαίου το 1941,σκότωσαν 25 Γερμανούς αλπινιστές, αλεξιπτωτιστές και μηχανικούς. Οι εισβολείς φυσικά αυτό το θεώρησαν μεγάλη προσβολή κι έτσι στις 3 Ιουνίου το 1941,μπαίνουν στην Κάνδανο με τανκς και βαρύ οπλισμό και την ισοπεδώνουν, μην αφήνοντας πέτρα πάνω στην πέτρα. Σκότωσαν, διαγούμισαν, έπειτα μάζεψαν όλο τον ρουχισμό, τα υφαντά και το λάδι που είχαν στις αποθήκες τους οι νοικοκυραίοι και έβαλαν φωτιά. Φεύγοντας έστησαν μια πινακίδα που έγραφε: ‘’Εδώ υπήρχε η Κάνδανος’’, σίγουροι ότι την είχαν σβήσει διά παντός από τον χάρτη.
Όταν ηττήθηκαν οι ναζιστές και έφυγαν κι από την Κρήτη, μαζεύτηκαν οι πεισματάρηδες κάτοικοι της μαρτυρικής Κανδάνου, με επικεφαλής τον πρόεδρο του χωριού και ανασκουμπώθηκαν να ξαναχτίσουν το χωριό τους. Έτσι κι έγινε, χωρίς βοήθεια από το κράτος, έφτιαξαν ασβεστοκάμινα, πήραν κασμάδες και λοστούς κι έχτισαν πρώτα το σχολειό τους, να μάθουν γράμματα τα παιδιά τους. Απέδειξαν έτσι με την αποφασιστικότητα και την δουλειά, ότι η Κάνδανος υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει, σε πείσμα της μανίας των ολετήρων που δουλειά τους είναι να καταστρέφουν το ελεύθερο φρόνημα των λαών.
Οι Γερμανοί όμως δεν ξεχνούν ποτέ τις ήττες τους και τις προσβολές και δεν ανέχονται τους λαούς που σηκώνουν κεφάλι στα κατακτητικά τους όνειρα. Έτσι στην εποχή μας, συνεχίζουν την γενοκτονία που είχαν αφήσει τότε στην μέση, με πιο εκλεπτυσμένα μέσα, πιο πολιτισμένα όργανα θανάτου και με την αμέριστη συμπαράσταση των ντόπιων υποτακτικών τους. Οι οποίοι τους καλοδέχονται, όπως καλοδέχονται άνευ όρων και τις πρακτικές εξόντωσης που εφαρμόζουν στον λαό μας.
Κόπτονται ότι θα πατάξουν την ανεργία, την ώρα που απολύουν χιλιάδες κατά τις επιταγές των νεοκατακτητών, ενώ κλείνουν τα μαγαζιά και τις επιχειρήσεις με τα εξοντωτικά χαράτσια και πρόστιμα. Φυλακίζουν γερόντισσες φρεσκοχειρουργημένες ή με Αλτσχάιμερ για ασήμαντα χρέη, όπως έκαναν οι πάτρωνές τους ναζί στην Κατοχή. Προσπερνάνε αδιάφορα τους χιλιάδες απελπισμένους που έβαλαν τέλος στην ζωή τους. Καταργούν τα επιδόματα των πολυτέκνων και των αναπήρων, στερώντας και τα τελευταία ψίχουλα από τους αδύναμους. Για να μην μιλήσουμε και για τις αλλαγές στην Υγεία, όπου τα νοσοκομεία –όσα παραμένουν-, έτσι όπως είναι απογυμνωμένα από ιατρικό προσωπικό και υλικά, φαντάζουν πια σαν προθάλαμοι θανάτου.
Το σύστημα Υγείας έχοντας αλλάξει τόσα και τόσα αρχικά στην ονομασία, ΕΣΥ, ΙΚΑ, ΕΟΠΥΥ και πόσα ακόμη, κατέληξε και στο ΠΕΔΥ, ένα πεδύ όμως μούλικο, νόθο, μοχθηρό, κομπλεξικό, που δεν ανέχεται παράταση ζωής στους γέροντες, ελπίδα στους καρκινοπαθείς, γιατροποριά στους αρρώστους. Κατά πως λέει άλλωστε και η επιστήμη, παιδί ή πεδύ που γεννιέται από σχιζοφρενή πατέρα, είναι ξεφυσίδι κι αποζούρι, ανίκανο για οτιδήποτε της προκοπής.
Δεν μπορεί να προσφέρει τίποτε καλό, παρ΄όλες τις μεγαλοστομίες για αναμόρφωση και καλυτέρευση του συστήματος.
Τα ίδια έλεγαν και στους δυστυχείς που έσπρωχναν στο Νταχάου και τα άλλα στρατόπεδα, οι παλαιότεροι γενοκτόνοι. Τους μιλούσαν για αναμόρφωση, καλυτέρευση κι απαλλαγή από τα παράσιτα, πριν τους αποτελειώσουν στους θαλάμους αερίων.
Στο επόμενο στάδιο θα κτυπήσουν την Παιδεία, απολύοντας δασκάλους, κλείνοντας σχολειά, φέρνοντας εμπόδια στην μόρφωση των παιδιών μας, μια ακόμη τσεκουριά : γκαπ, γκάουπ, γκάουκ… στο ημιθανές σώμα της πατρίδας.
Για να την αναμορφώσουν βέβαια, καθώς θα μας πουν οι ψυχροί εμπνευστές, τα γλοιώδη ενεργούμενα και τα λαμπερά μισθωμένα στόματα.
Φυσικά δεν είναι μόνο η πατρίδα μας που υποφέρει από αυτή την τεράστια πολιορκητική μηχανή, που στο όνομα της Παγκοσμιοποίησης, καταπίνει έθνη, εξοντώνει λαούς, αλλάζει σύνορα, μετακινεί πληθυσμούς καθιστώντας τους ανέστιους μετανάστες, εύκολα χειραγωγούμενους, αλλοιώνει ήθη και έθιμα, βυθίζοντας στην φτώχια την πλειοψηφία των κατοίκων του πλανήτη, ενώ οι λίγοι –η ελίτ-, έχουν περιουσίες μεγαλύτερες κι από ολόκληρα κράτη.
Όλη η ανθρωπότητα βογκάει, μοιάζει να κοιλοπονά και οι κραυγές από τις ωδίνες της ακούγονται δίπλα μας, κοντά μας, μακριά μας, στα Αραβικά έθνη, στην Λατινική Αμερική, στις ακτές της Μεσογείου, στην Ασία, κι αναρωτιούνται οι λαοί αν όλο αυτό είναι ανεμογκάστρι ή θα΄χουμε πάλι τερατογεννητούρια.
Τα πιο πρόσφατα γεγονότα είναι αυτά στην Ουκρανία. Μέσα σε λίγες μέρες έγιναν και θα γίνουν τέτοιες αλλαγές, που δεν προλαβαίνουμε να τις επεξεργαστούμε δια της λογικής οδού.
Μέσα σ΄αυτή την ρευστή κατάσταση όμως, έσπευσε από τους πρώτους ο δικός μας, ο εξαμηνίτης προεδρεύων στην Εσπερία, για να πάει να δώσει λύσεις στην ταραγμένη χώρα.
Καθηγητής του χαρατσικού δικαίου, άρχων της μπουρδολογίας, μαέστρος στις μεταμφιέσεις, πότε να γίνεται μια στέρφα , άνυδρη ελιά, πότε θολό ποτάμι, που πάνω επιπλέουν οι φελλοί, ενώ στον πάτο καραδοκεί το φυτοπλαγκτόν, έχοντας πάρει εργολαβία τον βυθό, στερώντας το οξυγόνο από τα άλλα πλάσματα.
Ανέβηκε λοιπόν στο αεροπλάνο, έτσι όπως ήταν, πολυκρέατος, ανοιχτοκουταλάτος, φαρδοκάπουλος, μπροστοκοίλης, χοντρομάγουλος, προστυχόχειλος. Πήρε μαζί και την κουστωδία του, ακριβοκουστουμάτους και κιμπαρομπαταξήδες, με τις ακριβές σαμσονάιτ ανά χείρας, μας ξύπνησαν κι οι θύμισες από τις πρόσφατες επισκέψεις άλλων μπαταξήδικων κουστωδιών, όταν κινούσαν για να σώσουν την Κεφαλονιά.
Αναπνεύσαμε όμως με ανακούφιση, τουλάχιστον τώρα, οι ίδιοι οι Ουκρανοί θα πληρώσουν τα έξοδα του σωσμού τους.
Τον καλοδέχτηκε ο λαιμομαδημένος, τζιτζιφιοκέφαλος, πρωθυπουργός της Ουκρανίας, μεγάλη υπόθεση άλλωστε αυτή η πρώιμη αναγνώριση της εξουσίας του.
Άρχισε ο δικός μας να του τάζει την γνωστή συνταγή σωτηρίας. Όπως ο ψωριάρης σαδιστικά θέλει να κολλήσει και τους υπόλοιπους την αρρώστια του, έτσι κι εκείνος άρχισε να αραδιάζει τις συνταγές: Απολύσεις, περικοπές, δανεισμό, ξεπούλημα και … τα υπόλοιπα γνωστά.
Τον είδαν οι Ουκρανοί έτσι ξυγκάτο και αρχοντολίπαρο, αναθάρρησαν, πίστεψαν ότι έτσι κι εκείνων θα λιγδώσει τ ΄ άντερό τους, το Δ.Ν.Τ .η Ε.Ε. και όλο το συνδικάτο θα τους δώσει αφειδώς βοήθεια, να τρων με χρυσές κουτάλες. Κουφάλες όμως είναι οι ελπίδες τους, κούφιες, μάταιες και φρούδες, μιας και θα χάσουν κι αυτά που έχουν, θα τους φεσώσουν δια παντός, σπρώχνοντάς τους πιο βαθιά στην άβυσσο.
Άρχισαν λοιπόν οι Ουκρανοί αξιωματούχοι να τρίβουν από χαρά τα χέρια τους, έπειτα τα τέντωσαν μπροστά και πάνω, χαιρετώντας με ενθουσιασμό. Μέσα στην θολούρα και την χλαλοή, είδε τον χαιρετισμό ο δικός μας, αλλά τι να πει. Τέτοια ώρα, τέτοια λόγια!
Δύσκολα τα πράγματα. Στριμόκωλα. Παρακολουθούμε σε απευθείας μετάδοση τα γεγονότα που συντελούνται στην γειτονιά μας, πιστεύοντας ότι δεν μας αγγίζουν. Ότι πάθαμε, πάθαμε. Τώρα αρχίζει το success και η ανάπτυξη. Είναι και η φωνή της λογικής που με μαυλιστικά λόγια μας ψιθυρίζει: ‘’Κάτσε ήσυχα στ΄ αυγά σου, μην ζητάς περιπέτειες, είσαι λίγος, είσαι μικρός, ψήφισε ότι σου πουν!’’
Η πραγματικότητα όμως είναι έχει αρχίσει μια προσπάθεια αλλαγής αυτού του κόσμου έτσι όπως τον ξέρουμε. Υπόγεια λαγούμια ανοίγονται κάτω από τα πόδια μας, ο παλιός κόσμος αρχίζει να βουλιάζει, καινούργιος κόσμος ξεπετάγεται, αμφισβητεί και διεκδικεί την θέση που του ανήκει. Οι φρόνιμοι νοικοκυραίοι που δεν αντιδρούν είναι καταδικασμένοι να εξαφανιστούν .Οι καλοζωισμένοι άρχοντες αφού έφαγαν , θησαύρισαν, αδίκησαν, βλέπουν τώρα ότι πρέπει να πληρώσουν τον λογαριασμό. Οι λίγοι και αδύναμοι για να επιβιώσουν πρέπει να αγωνιστούν, να ματώσουν, γιατί τίποτε δεν χαρίζεται, μόνο κατακτιέται.
Στην καρδιά της πατρίδας μας, έχουν καρφώσει την πινακίδα που λέει: ‘’Εδώ υπήρχε μια χώρα, η Ελλάδα’’, στο χέρι μας είναι να την ξεριζώσουμε και να αποδείξουμε ότι εδώ , εις πείσμα των νεοκατακτητών, είναι και θα είναι ΕΛΛΑΔΑ.
‘’Μα είμαστε λίγοι!’’ θα πουν κάποιοι. Πάντα λίγοι ήμασταν, πάντα λίγοι μπροστάρηδες οδηγούν τους πολλούς ανοίγοντας καινούργιους δρόμους.
Έχουμε και το παράδειγμα των Κρητικών. Βάζοντας οι κατακτητές την ταμπέλα με το: ‘’Εδώ ήτανε η Κάνδανος’’, .ήθελαν να τονίσουν ότι είχαν καταφέρει να την εξαφανίσουν από προσώπου γης. Οι πεισματάρηδες όμως κάτοικοι της Κανδάνου, αν και λίγοι, με την δύναμη της ψυχής τους και σκληρή δουλειά, κατόρθωσαν μόνοι τους να κτίσουν πάλι το χωριό τους.
Με εκτίμηση,
Αγγελική Π.
http://olympia.gr
Φόρουμ 
Εικονοθήκη 
